آموزش صداقت در کودکان

صداقت، اهمیتی است که فرد به رفتار و روابط اجتماعی خود با دیگران می‌دهد.

صداقت داشتن یعنی، عدم دوروئی، ریاکاری و رفتارهای ساختگی ای که موجب بی اعتمادی نسبت به خود و دیگران می شود.
والدین اولین کسانی هستند که وظیفه آموزش صداقت به کودکان را دارند. آموزش صداقت به کودکان مستلزم صرف وقت و شکیبائی است. فراگیری هر مهارتی اگر از سال های دوران خردسالی و کودکی آغاز شود تأثیری دو چندان بر زندگی او خواهد گذاشت.
والدین می توانند با تشویق کودکان به راست گویی و گفتن آن چه که واقعاً دیده اند، صداقت را در آنها پرورش دهند. در گام بعدی شخصیت کودکان از دیگر اطرافیان و اولیای مدرسه تاثیر می پذیرد. دروغگویی، یکی از ویژگی هایی است که بسیاری از کودکان در سنین پایین انجام می دهند، این رفتار تا حدودی در برخی مراحل رشدی کودک طبیعی است.
در واقع مرز بین حقیقت و دروغ برای یک کودک دو ساله، مرزی مبهم و ناروشن است. فرزند شما تا سه یا چهار سالگی قادر به درک مفهوم حقیقت، یعنی چیزی که توسط واقعیت ها پشتیبانی می شود، نخواهد بود و بنابراین او دروغ گفتن را نیز درک نخواهد کرد. کودکانی که رابطه درستی با والدین خود دارند دچار اعتیاد به دروغگویی نمی شوند. این افراد به پدر و مادر خود اعتماد دارند و چنان تصویر خوبی از خود در ذهنشان دارند که برای اعتبار بخشیدن به آن، نیازی به دروغگویی نمی بینند. با این حال، حتی کودکانی که دلبسته ترین روابط را با پدر و مادرشان دارند هم در سن چهار سالگی، از خود افسانه می بافند، در هفت سالگی، استعداد خود را در دروغگویی امتحان می کنند و در ده سالگی، گاهی دروغ های خلاقانه ای می گویند. در این مقاله به شما آموزش خواهیم داد که چگونه کودکانی بدون دروغ و با صداقت بالا تربیت کنید.

دلایل دروغ گفتن کودکان

دروغ گفتن والدین به کودکان

کودک، آینه ی رفتار والدین اش می باشد. کودکانی که مدام از پدر، مادر و دیگر اطرافیانشان دروغ می شنوند، یاد می گیرند که چگونه دروغگوهای بهتری از اطرافیانشان باشند تا به دام نیافتند. تا زمانی که صداقت در زندگی والدین ارزش نباشد، چگونه می توان از فرزندان چنین خانواده ای انتظار راستگویی داشت. از این رو یکی از اصلی ترین علل دروغ گفتن کودکان، دروغگویی والدین می باشد. پس همواره تلاش کنید تا صداقت را با رفتار و کردار خود به کودکان آموزش دهید.

ترس از تنبیه

بسیاری از کودکان بر اساس تجربه ای که از راستگویی داشته اند، دروغ می گویند. این کودکان به خاطر راستگویی شان تنبیه یا تحقیر شده اند. تنبیه بدنی و تحقیر کودکان علاوه بر تخریب باورهای معصومانه آن ها باعث شکل گیری نوعی اضطراب در درون شان می شود. بنابراین برای دوری از این اضطراب و عواقب کارهایشان دروغ می گویند. پس همواره به جای تنبیه کودکان بخاطر راستگویی، آن ها را تشویق کنید.

تاثیر محیط و جامعه

متاسفانه کودک در دوران زندگی خود با عواقبی مواجه می شود که ترجیح به دروغ گفتن می نماید. چرا که ممکن است پس از صداقت و راستگویی متهم به خبرچین بودن، بچه ننه بودن و یا غیره گردد. به عنوان مثال کودکی که دیر به مدرسه می رسد، اگر راستش را درباره علت خواب ماندن بگوید بیشتر تنبیه می شود، اما اگر دروغی دست و پا کند از تنبیه مبرا می شود؟ یا چنانچه اتفاقی در کلاس درس بیوفتد و کودک با صداقت وقایع را برای معلم شرح دهد، متهم به خبرچین بودن می شود.

راهکارهایی برای تشویق کودکان به راستگویی

برای ترغیب و تشویق کودکان به راست گفتن و پرهیز از دروغ نکات زیر را رعایت فرمایید:

وقتی جواب را می دانید از پرسیدن خودداری کنید.

برای کودکان خود شرایطی را ایجاد نکنید که عملاً او را به دروغگویی ترغیب می کند. البته که وقتی خط خطی های قرمز را روی دیوار آشپزخانه می بینیم، همه ی ما وسوسه می شویم که به سمت کودک خود برگردیم و با غضب بگوییم: «تو این کار رو کردی؟» فرزند شما حتی وقتی هنوز مدادرنگی را در دست دارد، احتمالاً جواب می دهد: «نه»، زیرا می ترسد که گفتن «بله» شما را حتی عصبانی تر کند. به جایش سعی کنید بگویید: «چقدر بد شد که این اتفاق افتاده! حالا باید یه چیزهایی در مورد دیوارها یاد بگیریم». سطل آب و اسفنجی بیاورید و شروع به پاک کردن دیوار کنید، دست فرزندتان را هدایت کنید تا در این کار به شما کمک کند. وقتی کار تمام شد، او «صاحب» آن دیوار می شود و با خود فکر می کند: «این دیوار ماست و ما می خوایم تمیز نگهش داریم!» در نتیجه هیچ خشمی از دروغ وجود نداشته است و او مسئولیت پذیری می آموزد.

به گفتن حقیقت پاداش بدهید

اگر فرزندتان به انجام کار اشتباهی اعتراف کرد، به جای تنبیه، او را تشویق کنید. مثلاً بگویید: «ازت متشکرم که بهم گفتی! می دونم این کار سخت بود» و سپس اشتباه پیش آمده را با هم اصلاح کنید. ولی اگر فقط با عصبانیت و تنبیه پاسخ دهید، مطمئن باشید که کودکتان هرگز صداقت نخواهد داشت.

الگوی خوبی باشید

بهترین راه برای آموزش راستگویی، راستگو بودن است، بنابراین به وعده هایی که می دهید عمل کنید. اگر به فرزند خود می گویید: بعد از ناهار به پارک می رویم، حتما به قول خود عمل کنید. اگر فکر میکنید ممکن است بنا به دلایلی نمی توانید به قول خود عمل کنید، هرگز قول ندهید.

بگذارید خیال پردازی کند

کودکان از زندگی اطرافیان خود الگو برداری می کنند و مدام در ذهن خود خیال بافی می کنند. برای مثال اگر خواهر و یا برادر بزرگتر از خود داشته باشند ممکن است مدام خود را در جایگاه آن ها تصور کنند. برای مثال خود را کودک محصلی می داند که مدرسه می رود. از این رو شما هرگز او را سرزنش نکنید و بگذارید خیال بافی هایی خود را به راحتی انجام دهد. این کار کودک نشان دهنده عدم صداقت آن نمی باشد و تنها نشان دهنده خیال بافی و افکار خلاق کودک می باشد.