تنبیه می تواند در آموزش کودکان به کار آید

تنبیه نوعی روش انضباطی است که بر کاهش رفتار غیر مطلوب در کودکان تمرکز دارد. اما تنبیه نباید به صورتی باشد که اعتماد به نفس کودک تخریب شود.

تنبیه می تواند در آموزش کودکان به کار آید و جدای از خشونت باشد، تنبیه می تواند اخلاقیات را به کودک بیاموزد و یاد آور تعهد و مسئولیت شود.اکثر خانواده ها نسبت به شیوه تنبیه کردن و رفتار با کودک خود بسیار مطمئن هستند و آن را باور دارند اما در حقیقت تربیت کودک اصلا کار راحتی نیست و اکثرا بیشتر نوجوانان نمی توانند عواطف خود را کنترل کنند، گاهی اوقات کودکان نیز بیشتر و شدید تر از آنچه که باید تنبیه می شوند و این کار نتایج بسیار منفی برای کودکان دارد و این کار ها ترس را در وجود آن ها نهادینه می کند و باعث مشکلاتی در آینده خواهد شد. کودکی که هرگز تفاوت بین کار درست و غلط را نفهمد، ممکن است بعدا در زندگی دچار مشکلات تحصیلی، شغلی و حتی روانی شود.

تربیت با ثبات

شاید این مهم ترین چیزی باشد که باید هنگام تنبیه کودک به خاطر بسپارید. اگر قوانین همیشه در حال تغییر باشند، فرزند شما نمی تواند قوانین را بیاموزد. پس اولین قانون این است که با خود کنار بیایید و قوانین و حرف هایتان را عوض نکنید. ثبات تربیتی هم برای واداشتن فرزند شما به رفتار درست کمک می کند و هم برای اینکه کودک شما یاد بگیرد که کدام نوع رفتار قابل قبول و کدام رفتار غیر قابل قبول است.تنبیه نا هماهنگ و بی ثبات کودک، به او می آموزد که گاهی اوقات (یا همیشه) بد رفتار کردن اشکالی ندارد.

نکته دیگر در تنبیه کودکان یک نظربودن والدین بر سر تنبیه کودک است. لطفا تنبیه هایتان را معین کنید و یک رای باشید. به منظور ساده تر حرفتان دو تا نشود.تنبیه نباید به شکل انتقام درآید. برای مثال مادری که از سر و کله زدن با کودکش خسته شده، صبر می کند تا همسرش به خانه آمده و شکایت بچه را بکند. پدر نیز برای به دست آوردن مهر همسر و دادن درسی به کودک، فرزندش را تنبیه می کند. مداخله شخصی ثالث میان مادر و فرزند جنبه انتقام و جبهه بندی در رابطه خانوادگی می شود.

تنبیه بدنی کودکان

تاثیر تنبیه بدنی بر کودکان آنقدر مخرب است که اگر نسبت به آن ها آگاه باشید، هرگز کودک خود را تنبیه بدنی نمی کنید.اولین تاثیر تنبیه بدنی بر کودکان ار بین رفتن اعتماد به نفس در آن هاست. کودک پس از آنکه مورد تنبیه بدنی و فیزیکی قرار می گیرد، تا مدت های طولانی حس اعتماد به خودش را از دست می دهد و حس نا امنی و ترس را نسبت به اطرافیان خود تجربه می کند. همچنینکودکی که مورد تنبیه بدنی قرار می گیرد، از استقلال فردی خود محروم می شود. ممکن است اضطراب و استرس و ترس بر کودک وارد شود.

حل مسئله یک توانایی بسیار مهم در کودک است که باید آن را در سال های ابتدایی زندگی خود بیاموزد و این توانایی و مهارت را در خود تقویت کند. با انجام تنبیه بدنی این توانایی در کودک شکل نمی گیرد و یا بسیار ضعف می شود. در نتیجه کودک می آموزد که هر مشکلی را با خشونت، پرخاش و کتک کاری حل کند.همین مسئله قادر است در بزرگسالی از کودک فرد بزهکاری را بسازد که مدام درگیری ایجاد می کند و مسائل را بدون منطق و با دعوا پیش می برد. در بسیاری از موارد تنبیه بدنی به بروز آسیب های جسمی، ضربه، خونریزی، شکستگی و در موارد شدید تر، مرگ منجر می شود. بنابراین تنبیه بدنی یکی از بدترین انواع تنبیه است که علاوه بر ایجاد آسیب روانی در کودک، جسم و جان او را هم تحت تاثیر قرار می دهد.

انتقاد پذیری در کودکان

تنبیه هدف دار و دارای جایگزین

تنبیه باید برای اصلاح رفتاری خاص و بازداری از رفتار های نا مطلوب باشد. در غیر این صورت تنبیه نه تنها به اصلاح رفتار کمکی نمی کند؛ بلکه پیامد هایی منفی در پی خواهد داشت. برای نمونه، تنبیه ممکن است به رفتار های نا هنجار تری مانند فرار کودکان یا نوجوانان از خانه بیانجامد. بسیار اهمیت دارد که به دنبال رفتاری که شما خواهان کاهش آن هستید، رفتاری را به عنوان جایگزین مطرح کنید. تنبیه بدون آنکه به فرزندتان بگویید چه رفتاری را جایگزین کند تاثیر مثبتی نخواهد داشت. محروم کردن موقتی نیز از تنبیه های مناسب کودکان می باشد و یکی از جایگزین های مناسب برای تنبیه بدنی کودک است و به این صورت است که شما کودکتان را برای مدتی از فعالیتی محروم می کنید البته این محرومیت باید به گونه ای باشد که کودک شما احساس کند چیز با ارزشی را از دست داده است.

آیا تربیت بدون تنبیه کودکان ممکن است؟

پاسخ این است که زندگی کودک به هر شکلی که باشد او همان را یاد می گیرد. مؤثر ترین راه برای آموزش کودکان این است که رفتارتان با آن ها همانی باشد که می خواهید کودکان در مقابل دیگران از خود نشان بدهند: رفتاری از سر رحم و درک. زمانی که کودکان را کتک می زنید یا بر سرشان فریاد می کشید آن ها می آموزند که رفتاری همراه با خشونت داشته باشند.

عصبانی شوید

عصبانیت نیز از تنبیه های مناسب کودکان می باشد، در واقع بعضی از کودکان خیلی لجباز هستند به گونه ای که انجام روش های ذکر شده، تاثیری بر آن ها ندارد، در این صورت اگر شما مقداری عصبانی شوید اشکالی ندارد و همین که شما به کودکتان با قاطعیت بگویید:«دیگه دارم از دستت عصبانی می شم!» مقاومتش را در هم می شکنید. اما با الفاظ بد با کودک خود صحبت نکنید و او را با کسی مقایسه نکنید و اعتماد به نفس او را پایین نیارید.

نکات مهم

• قبل از تنبیه کردن کودکتان ابتدا آرامش خود را حفظ کنید و رفتاری انجام ندهید که باعث شود از او عذرخواهی کنید یا اینکه پشیمان شوید.
• ابتدا مفهوم کار درست و نادرست به فرزندتان بیاموزید و سپس از او انتظار داشته باشید که رفتار درستی انجام دهد.
• زمانی که نمی دانید مقصر کیست، همه را تنبیه کنید.
• تنبیه در میان جمع می تواند کودکان را عصبی و خجالتی بار بیاورد.
• یکی از مهم ترین قوانین برای تنبیه کودک این است که او را تنبیه کنیم، ببخشیم و فراموش کنیم.
• سیستم تنبیه کردن باید کاملا متعادل باشد مثلا نباید برای نمره بد گرفتن و شکستن پنجره، تنبیه یکسانی داشت.
• تنبیه هایی که هرگز نباید از آن ها استفاده کنید:کتک زدن کودک،تنبیه کودک با سس تند و فلفل،تنبیه کودک با قاشق داغ وتنبیه کودک با دوش آب سرد.
• نگذارید تنبیه کودک راهی باشد برای فرار از مسئولیت.
• به یاد داشته باشید تمام «بد رفتاری» ها نمایشی از نیاز های برحق کودک است، حتی اگر روش ابراز آن ها صحیح نباشد. کودکان برای رفتار نادرست خود دلیلی دارند حتی وقتی به نظر ما این دلیل موجه نیست.