گرفتن کودک از پوشک و شورت آموزشی

شورت آموزشی وسیله ای است که گذر از پوشک به لباس زیر و شورت معمولی را برای بچه راحت تر می کند.

این محصول یک وسیله کاربردی برای انتقال بچه از پوشک به لباس زیر است. جنس این شورت ها شبیه به جنس پارچه ای است که در لباس زیر استفاده می شود تا کودک به پوشیدن لباس زیر عادت کندو یا جنسی شبیه حوله دارند. با شروع دوره کنار گذاشتن پوشک، کودک هنوز عادت به نگه داشتن خود تا رسیدن به دستشویی را ندارد. به همین خاطر با اضافه کردن مواد جاذب به این لباس ها، جلوی نشتی به خاطر دیر رسیدن به توالت را می گیرند.
با کمک این شورت کودک به محض خیس شدن، متوجه خواهد شد، چون جذب این شورت ها زیاد نیست. با تکرار احساس خیسی و رطوبت، حافظه ی پوستی، به کودک یادآوری خواهد کرد که اشتباه کوچکی مرتکب شده است.
شورت آموزشی قابل شست و شو (پارچه ای) از یکبار مصرف ها بهتر هستند چون شورت های یکبار مصرف از آنجایی که بسیار شبیه پوشک هستند و رطوبت را از پوست دور می کنند، کودک بعد از اتفاق افتادن قضیه، احساس رطوبت و ناراحتی نخواهد داشت.برای معرفی چند برند شورت آموزشی کودک می توان به شورت آموزشی کودک مایا، شورت آموزشی کودک کیتو، شورت آموزشی کودک رینبو، شورت آموزشی کودک مدل کوکالو، شورت آموزشی کودک مادرکر، شورت آموزشی کودک مادرشید، شورت آموزشی کودک نیننو اشاره کرد.

گرفتن پوشک

آموزش توالت رفتن به کودک و گرفتن کودک از پوشک برای والدین یک کار مهم و طاقت فرسا و برای فرزندان یک کار دلهره آور است. بچه ها از طرفی استرس دارند که با احساس دستشویی باید جایی را برای تخلیه خود پیدا کنند. از طرفی هم باید یک عادت مادام العمر را ترک کنند. در واقع این عادت از زمانی که در رحم مادر بوده اند با آن ها بوده و باید آن را ترک کنند. رفتار شما در این مرحله مهم بسیار موثر است چرا که ممکن است در آینده برای نرفتن به دستشویی مشکلات زیادی پیش آید.
اگر متوجه شدید که خیس بودن شلوار فرزند شما را اذیت می کند و او نسبت به دستشویی رفتن و خشک ماندن تمایل نشان می دهد، بهترین زمان برای استفاده از شورت آموزشی همین زمان است. این زمان معمولا بین 18 تا 24 ماهگی اتفاق می افتد. اما در بعضی از بچه ها تا 3 سالگی هم طول می کشد. همچنین بعضی معتقدند کودک پسر و دختر در زمان متفاوتی آماده این کار هستند.
همچنین می توانید از تولت های قابل حمل برای آن استفاده کنید. آن را در دسترس و در معرض دید کودک قرار داده و او را تشویق به استفاده از آن کنید.

نکات مهم و کاربردی که هنگام خرید شورت آموزشی کودک باید بدانید:

• شورت آموزشی باید متناسب با آناتومی کودک عزیزتان باشد، از خرید شورت های خیلی تنگ یا خیلی گشاد بپرهیزید، اگر شورت خیلی تنگ باشد، پای کودک اذیت می شود و اگر هم خیلی گشاد باشد، ادرار یا مدفوع به بیرون نم پس می دهد.
  سعی کنید شورت های آموزشی با رنگ ها و طرح های جذاب و زیبا را خریداری کنید، تا کودک به پوشیدن آن ترغیب شود. به گونه ای که برای هر بار استفاده از آن، ذوق زده شود.
  به قسمتی که دور ران کودک بسته می شود، دقت کنید، این قسمت حتما باید حالت کِشی داشته باشد تا کودک در آن احساس راحتی کند.
  
• سعی کنید شورت آموزشی سه لایه را خریداری کنید تا به هیچ وجه ادرار یا مدفوع کودک به بیرون نم پس ندهد.
  
• شورت آموزشی باید قابلیت شست و شو داشته باشد و بعد از هر بار کثیف شدن به راحتی شسته شود.
  
• دقت کنید در ساخت این وسیله از مواد حساسیت زا استفاده نشده باشد، تا پای کودک شما دچار التهاب یا حساسیت پوستی نشود.
  
• لایه بیرونی شورت حتما باید از پلاستیک ساخته شده باشد تا ادرار یا مدفوع بیرون نزند. پس هنگام خرید به این مورد هم دقت کنید.
  بعد از اینکه شورت را خریداری کردید، از فروشنده نحوه ی استفاده از آن را بپرسید.
  
• مدلی را خریداری کنید که بعد از ادرار کردن کودک، شکل ها و طرح های موجود بر روی آن، محو شود و در این صورت شما می دانید که شورت را باید بشویید.

مضرات استفاده از شورت آموزشی

ممکن است کمی روند آموزش دستشویی رفتن بچه را طولانی کند. تقریبا نیمی از والدینی که از شورت یکبارمصرف استفاده کرده اند متوجه شده اند که فرزندشان این شورت ها را با پوشک اشتباه می گیرد.

در صورتی که شورت را عوض کنید، رطوبت موجود در شورت می تواند جوش های ریز روی پوست کودک ایجاد کند یا باعث عفونت شود.
بعضی مدل های یکبار مصرف ممکن است قدرت جذب کافی نداشته باشند و درد سر ایجاد کنند.

اگر از شوینده قوی برای شستن شورت آموزشی پارچه ای استفاده کنید، ممکن است فرزند شما نسبت به مواد شیمیایی واکنش آلرژیک نشان دهد.

اشتباهات رایج در آموزش دستشویی رفتن

استفاده از شلوارهای تمرینی

اگر چه استفاده از شلوارهای تمرینی، روشی محبوب است، اما می تواند مانع پیشرفت آموزش استفاده از توالت شود. ضمن اینکه شلوارهای یکبار مصرف آموزشی به اندازه پوشک ها جاذب نیستند، بنابراین نظافت را دشوار می کنند.
استفاده از پوشک یا شلوار آموزشی در مدرسه ابتدایی غیر معمول نیست، زیرا مثانه های کودکان در این سن هنوز توانایی نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی را ندارد.
اگر شب ها یا هنگام چرت زدن کودک، برای او از شلوارهای یکبار مصرف تمرینی استفاده می کنید، سعی کنید فقط در همین صورت از آنها استفاده کنید و به این قانون پایبند بمانید. در لحظه بیدار شدن کودک از خواب، از او بخواهید از دستشویی استفاده کند و لباس زیر بپوشد.
مطمئن شوید که شلوار یکبار مصرف آموزشی را در جاهایی قرار می دهید که برای کودک قابل دسترسی نیست.

ترس

اگر به نظر می رسد فرزند شما از توالت فرنگی وحشت دارد، یا از استفاده از توالت کودک می ترسد، ممکن است در این باره مقاومت فوق العاده ای داشته باشد. با کودک در مورد ترس او صحبت کنید و به او اطمینان دهید که استفاده از توالت یک بخش طبیعی از بزرگ شدن است.
اگر این مسئله همچنان ادامه داشت، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید تا ببینید آیا برای رفع ریشه ترس کودک، مداخله حرفه ای دیگری نیاز است، یا نه.

مشکلات پزشکی

گاهی اوقات، علیرغم تمام تلاش های شما، ممکن است کودک یک مشکل پزشکی داشته باشد که مانع از آموزش توالت رفتن می شود. با متخصص اطفال گفتگو کنید تا ببینید آیا مشکلات جسمی مانند عدم کنترل عضلات، درد ناشی از یبوست یا عفونت های مکرر مجاری ادراری می تواند در این مشکل نقش داشته باشد، یا نه.

لازم است برای رد شدن از این مرحله با صبوری برخورد کنید. چرا که آسیب های رفتار های توهین آمیز و تنبیه آن ها در آینده تبدیل به مشکلات روانشاختی جدی خواهد شد. شاید این سوال در ذهن هر کسی به وجود بیاید، یک کودک 2 ساله چگونه می تواند به قدری تأثیرپذیر باشد که در بزرگسالی بتوانیم برخی از اختلالات و آسیب های او را به 2 سالگی او مربوط بدانیم. کودکان از سن صفر تا 5 سالگی که مدام دچار تغییرات اخلاقی و رفتاری می شوند به واسطه همین تغییرات، تأثیراتی نیز از محیط و والدین خود می پذیرند که غیر قابل انکار است.

کودکی که مهر مادری اش را بدون قید و شرط دریافت نکرده باشد و برای دریافت محبت مادر خود مدام در تلاش بوده باشد و نتوانسته خود را به عنوان موجودی دوست داشتنی بشناسد در بزرگسالی قطعاً دچار اختلالاتی می شود. از جمله کمبود های روانی او داشتن عزت نفس کافی است.

تأثیر آسیب روانی کودکی

مثلاً دوره خواب کودک در کنار والدین: اگر کودکی از زمان 4 ماهگی به بعد عادت کند که در کنار والدین خود بخوابد و تخت خواب جداگانه خود را نداشته باشد قطعاً به مرور دچار وابستگی شدید خواهد شد. این دست از کودکان در برخی از موارد تا 3 یا 5 سالگی در کنار والد خود میخوابند، از این رو محتمل ترین اختلالی که دچارش می شوند اختلال وابستگی شدید است. والدینی که احساس میکنند در حال مراقبت و نگهداری از کودک خود هستند، با نا آگاهی خود کودکان را دچار بیماری های روانی می کنند که در بزرگسالی دامن آنها را خواهد گرفت.

افرادی با اختلال وابستگی شدید، نمی توانند فردی مستقل باشند، در تمام لحظات خود نیازمند تأیید دیگران هستند و با از دست دادن هر فردی در روابط سطحی عاطفی خود دچار سطح بالایی از اضطراب می شوند و کنترل خودشان برای خودشان سخت است. در مواردی که مربوط به «از پوشک گرفتن» کودکان می شود. کودکانی که مادرانشان به خوبی نتوانسته اند آن ها را از پوشک بگیرند و مدام دچار ترس از دستشویی رفتن دارند و دوره های یبوست طولانی دارند، قطعاً دچار خصلت های رفتاری مانند: خساست، حسادت، کینه ورزی و در برخی از موراد در بزرگسالی دچار اعتیادهای شدید نیز خواهند شد. و یا حتی مشکلات جسمی و بیماری های ناشی از یبوست های طولانی به سراغ آن ها می آید.

قطعاً برای والدینی که تمام تلاششان برطرف کردن نیازهای کودکشان است سخت است که بدانند رفتارهایی که به خوابیدن کودک و یا از پوشک گرفتن کودک مربوط است می تواند کودکشان را در بزرگسالی به احتمال اعتیاد و رفتارهایی از این دست بکشاند. اما نکته مهم در این است که واقعیت این امر غیر قابل انکار است.

بنابراین نحوه رفتار والد باید براساس آموزش هایی باشد که منابع مشخصی برای تربیت و آموزش کودکان ارائه داده شده است. به هیچ عنوان نمی شود کودکی را با بی ملاحظگی های سطحی بزرگ کرد و از آنها انتظار رفتاری متفاوت داشت و تفکر والدین این باشد که ما برای فرزندمان تمام امکانات رفاهی را فراهم کرده ایم و چرا اکنون نوجوان و یا جوانی پر از ایراد و اشکال داریم. تمام این آسیب ها ریشه در کودکی دارند که در بیشتر موارد از سر ندانستن و بی ملاحظگی والدین در کودک رشد پیدا کرده است.

همچنین تنبیه کردن کودک، تنبیه جسمی و یا تنبیه های کلامی از مخرب ترین رفتارهای والدین بر روی فرزندان است. کودکی که با تنبیه و نه با تربیت صحیح آشنا باشد، می داند در آخر هر آنچه که انجام میدهد یک تنبیه است و تمام. بنابراین یا از تنبیه فرار می کند و یا تنبیه می شود و آن رفتاری را که مایل به انجامش بوده مجدد و با تشدید بیشتری انجام می دهد. تنبیه هیچ جنبه ایی از تربیت را در کودک فعال نمی کند و صرفاً کودکان را گستاخ تر، لجباز تر و تلخ تر می کند. سعی کنید این دوره را با آرامش و صبوری سپری کنید.