علائم خودشیفتگی کودکان و راهکار های متعادل کردن آن

اختلال شخصیت خودشیفته یک نوع اختلال فراگیر است که مشخصه آن خود محوری، کمبود احساس همدلی با دیگران و حس مبالغه‌ آمیز خود مهم پنداری است.

علائم خودشیفتگی در کودکان

اینکه ما عاشق فرزند مان باشیم، خیلی خوب و ضروری است. اما اینکه فکر کنیم فرزند ما از دیگران لایق تر و بهتر است، فقط و فقط باعث می شود از کودکان سالم مان کودکان خودشیفته بسازیم که تمام روابط و آینده ی آنان را خراب می کند. تربیت کودک به صورتی که فکر کند از همه بهتر یا باهوش تر یا زیبا تر است، باعث می شود به مرور خیال کند نباید نه بشنود یا برای چیزی تلاش کند. اما وقتی بزرگ شد و در جامعه حاضر شد، دیگر تکه ی بزرگ کیک مال او نیست!

• غرور و خودشیفتگی
• اضطراب جدایی
• حسادت به دستاورد های دیگران
• آداب رسمی حتی در روابط شخصی و نزدیک
• پر افادگی
• احتیاج به تحسین افراطی
• احساس خود بزرگ بینی
• یک فرد خود دوست برای حریم خصوصی دیگران احترام و ارزش قائل است. او تحت هیچ شرایطی به حریم دیگران تجاوز نمی کند. همچنین تحت هیچ شرایطی اجازه نمی دهد که دیگران به حریم خصوصی او بی احترامی کنند.
• ناتوانی در پذیرش انتقاد سازنده و آسیب رساندن یا توهین کردن
• در توانایی ها یا موفقیت های شخصی خود اغراق می کنند.
• احساس می کنند که آن ها حق هر چیزی که می خواهند را دارند.
• نیاز های همنوعان را درک نمی کنند.
• اعتقاد به استثنایی بودن
• نوازش بیش از حد در دوران کودکی یا تبدیل شدن بچه به فرزند طلایی خانواده، جایی که هر کاری انجام می دهند بی رویه تحسین می شود.

اختلال شخصیت خودشیفته محصول محیط های خاص کودکی در خانواده است. تمام کودکان، خواهان دریافت تائید و یا توجه خانواده هستند. کودکان خود را با محیط خانواده سازگار می کنند و اغلب بهترین راه مفید و معقول سازگاری در برخی از خانواده ها این است که فرد خودشیفته شود.

افکاری که والدین خودشیفته به فرزند خود القا می کنند:

• مدام به فرزند خود می گوید که تمام عمرش را پای او گذاشته و باید از دستوراتش اطاعت کند. به نوعی احساس گناه در کودک و نوجوان خود به وجود می آورند.
• به کودک می فهمانند تنها در صورتی او را دوست دارند که به خواسته هایشان عمل کند.
• (تو تنها و مهم ترین شخص در زندگی منی) این سخن والدین خودشیفته ای است که می خواهند نیاز های برآورده نشده خود را از طریق فرزندانشان به دست آورند.

والدین خودشیفته مدام به دنبال توجه تعریف و تحسین هستند. فرزندان در چنین خانواده هایی مدام اضطراب دارند تا نیاز والدین خود را پیش بینی کنند و به آن نیازها پاسخ دهند تا مورد تنبیه و واکنش هیجانی از سوی والدین قرار نگیرند. کودک می آموزد که تنها راه تامین نیازهایش این است که ابتدا نیازهای والدین خود را برطرف کند. اگر ویژگی های والدین خودشیفته را حتی در حد کم در خود دیدید، حتما در این باره با یک مشاور صحبت کنید.

والدین خودشیفته به خواسته های فرزند خود اهمیت نمی دهند و نیاز های فرزندان نادیده گرفته و یا تحقیر می شود. در این شرایط کودک به این باور می رسد که وجودش بی ارزش است و از به دنیا آمدن خود احساس شرم و گناه می کند. همچنین والدین خودشیفته موفقیت و رضایت خود را به کودک شان ترجیح می دهند. آن ها تنها به فکر پیشرفت در شغل، افزایش ثروت، شهرت و تفریح خود هستند. فرزندان خودشیفته ها حس اضافی بودن و طرد شدن دارند.

تفاوت افزایش عزت نفس و یا خود شیفتگی در کودکان

وقتی والدین، کودکان را ویژه تر و شایسته تر از سایر کودکان می دانند، ممکن است این دیدگاه را درونی کنند که آن ها افراد برتر هستند، دیدگاهی که در هسته خودشیفتگی قرار دارد.

وقتی والدین با کودکان با محبت و قدردانی رفتار می کنند، ممکن است این دیدگاه را درونی کنند که آن ها افراد ارزشمندی هستند، دیدگاهی که هسته اصلی عزت نفس است.

آینده کودکان خودشیفته

• افراد خود شیفته قادر به درک احساس شادی واقعی نیستند، زیرا به میزان زیاد و یا حتی کاملاً دچار فقدان درک یک احساس شخصی هستند.
• هنگامی که دیگران موفق عمل می کنند، به افراد خود شیفته یادآوری می شود که خودشان خوشحال نیستند و به طور اساسی دارای کمبود هایی می باشند.
• از آنجا که افراد خود شیفته شدیداً از فقدان حس همدردی رنج می برند، در نتیجه یا اصلاً نمی فهمند و یا این واقعیت که دیگران چقدر تلاش کرده اند تا به جایی که هستند رسیده اند را به سادگی نادیده می گیرند.
• بدبینی از صفات بارز افراد خود دوست می باشد.
• آن ها از توهمات و توجیهات ذهنی بی شماری استفاده خواهند کرد تا توضیح دهند که چرا شادی شما، به طرق مختلف، یک عمل خصمانه علیه آن ها محسوب می شد.
• مشکلات روابط با دوستان و خانواده
• بی ثباتی از یک حلقه اجتماعی

برای جلوگیری از خودشیفته شدن کودکان در آینده راهکار هایی ارائه می دهیم:

مکالمات متعادل

به کودک خود بفهمانید که گوش دادن به دیگران به اندازه صحبت کردن مهم است. مکالمات باید 50 درصد صحبت کردن و 50 درصد گوش دادن باشد. آن ها را مجبور کنید این کار را در خانه انجام دهند.

تعادل را در روابط برقرار کنید

به فرزندتان بفهمانید که پویایی یک رابطه، از خانه شما شروع شود. چگونه کار ها به اشتراک گذاشته می شوند و چگونه همه باید برای زندگی بهتر تلاش کنند. برای آن ها توضیح دهید که چگونه شما و همسرتان مسئولیت مراقبت از خانواده، کسب درآمد و تهیه غذا را بر عهده دارید، در حالی که بچه های خانواده به مدرسه می روند، درس می خوانند و رفتار خوبی دارند.

عشق بی قید و شرط ارائه دهید

عشق خود را به چیزی که کودک به دست می آورد وابسته نکنید. هنگامی که به چیزی دست یافتند آن ها را با هدایا سیراب نکنید و در صورت شکست آن ها را با توهین بمباران نکنید. بی طرفی خود را حفظ کنید و همیشه آن ها را یکسان دوست داشته باشید.

به کودک مغرور و خودشیفته همدلی را یاد بدهید

کودکانی که می توانند به اصطلاح خود را در کفش دیگران قرار دهند و احساس درد کسی را درک کنند، احتمالاً خودخواه نیستند. بنابراین با ذکر عواطف افراد دیگر به فرزند خود همدلی یاد دهید. به روش ها و بیان صورت افراد اطراف خود اشاره کنید تا به او در درک تفاوت بین خوشبختی و غمگین کمک کنید. شما همچنین می توانید نقش بازی کنید تا به فرزندتان کمک کنید تصور کند که در یک موقعیت خاص چگونه احساس می کند. از او بپرسید، "او در شرایط مشابه چگونه خواهد بود؟" این باعث همدلی در او می شود.

در برخورد با کودک خودشیفته از خود گذشتگی نکنید

وقتی متوجه اعمال غیر خودخواهانه یا سخاوتمندانه او شدید، او را ستایش کنید. حتماً عمل خود را برای او شرح دهید و خاطرنشان کنید که چرا این درست بوده است و چرا باعث شده فرد دیگر را خوشحال کند. اگر این کار را انجام دهید، احتمالاً فرزند شما بار ها و بار ها عمل را تکرار می کند. کودکی که اسباب بازی خود را به اشتراک می گذارد مغرور نیست و برعکس کودکی که اسباب بازی هایش را به کشی نمی دهد مغرور و خودشیفته است.

اشتباهات کودک را لاپوشانی نکنید. شکست جزیی از زندگی است، یک خودشیفته ی کمال گرا زندگی را هم به خودش زهر می کند و هم به دیگران.

مرحله «اینم می خوام!» را دست کم نگیرید. باور کنید این مرحله فقط در کودکی بامزه به نظر می رسد.

دیگران و احساسات شان مهم هستند. کودک شما مرکز جهان نیست و هیچ کس از دیگری برابر تر نیست.

مراقب رفتار خود باشید

خشونت و پرخاشگری می تواند فرزند شما را کاملاً از شما دور کند. افراد خودشیفته روحیه ای حساس دارند و همه چیز را به خود می گیرند و صدمه می بینند. همچنینالگوی شکل گیری یک کودک خودخواه و خودشیفته نباشید، یک نقش خوب داشته باشید.هنگامی که کودکی عصبانی، افسرده و مضطرب است و کسی به او توجه نمی کند، ممکن است او به یک طغیان تبدیل شود و بدون توجه به دیگران، به خود توجه کند.

انتقاد بیش از حد والدین

باعث می شود کودک احساس ناراحتی کند و خودشیفتگی را به عنوان دفاع از خود به وجود آورد. بنابراین به جا از کودک انتقاد کنید.

سخن آخر

خود شیفتگی یک مشکل روانی یا یک بیماری نیست. بیماری خود شیفتگی در هر انسانی و در انواع مختلف وجود دارد. تنها زمانی که خود شیفتگی شروع به تأثیرگذاری بر کیفیت زندگی، روابط و رفاه فرد می کند، تبدیل به خودشیفتگی بیمار گونه می شود که نیاز به مداخله دارد. اگرچه دشوار و زمان بر است، اما یک فرد بسته به مداخله مؤثر، نظم و انضباط و تمایل به تغییر می تواند تغییر کند.

ما، که هستیم؟

نمایندگی لباس بچه آشور در تهران با شعار و هدف بهترین برای بهترین ها، همواره گل های زندگی تان را لایق مرغوب ترین و با کیفیت ترین محصولات دانسته و با این رویکرد در تولیدات خود از بهترین طرح ها و مواد اولیه موجود در ایران استفاده می نماییم.