آسیب‌ های ناشی از جویدن ناخن

ناخن جویدن شایع ‌ترین مورد از به اصطلاح "عادت ‌های عصبی" است.

این عادت یکی از مواردی است که می تواند در بزرگسالی هم ادامه بیابد.

جویدن ناخن

یک رفتار و عکس العمل عصبی است که افراد در مقابل فشار عصبی یا استرس از خود بروز می دهند. ناخن جویدن عکس العملی است که اغلب اوقات با انگشت مکیدن کاملاً تفاوت دارد. زیرا بر خلاف انگشت مکیدن یک عادت نیست، بلکه وسیله ای است که کودک برای پایین آوردن فشار درونی خود به کار می برد. مکیدن شست اساساً یک عمل لذت بخش و تسکینی است در صورتی که جویدن ناخن بیشتر نشانه ی تهاجم و خشم است.

علت ناخن جویدن

- اضطراب و استرس، می تواند دلایل زیادی از جمله درگیری بین اعضای خانواده یا والدین، از دست دادن یکی از اعضای خانواده، طلاق، نقل مکان به یک شهر یا خانه جدید، پیوستن به یک مدرسه جدید، آزار و اذیت توسط بچه های دیگر، فشار برای عملکرد خوب در کلاس و... داشته باشد.
- والدین و ژنتیک: کودکانی که والدین آن ها ناخن هایشان را می جویدند، بیشتر احتمال دارد که این کار را انجام دهند. حتی اگر والدین قبل از تولد کودک این عادت را داشته باشند، احتمال بروز آن در کودک بیشتر است.
- گرسنگی
- دلزدگی و بی حوصلگی
- تقلید از عادات دیگران: کودکان به سرعت رفتارهای دیگران را انتخاب می کنند. جویدن ناخن یکی از این رفتارهاست که معمول است و وقتی می بینند خواهر یا برادر دیگر یا یکی از اعضای خانواده آن را انجام می دهد، این عادت را تقلید می کنند.
- در کودکان به ویژه آن هایی که هنوز به طور روان و کامل از توانایی صحبت کردن برخوردار نیستند، شرح و بازگو کردن حالات درونی مانند ترس و استرس بسیار مشکل است. این موضوع باعث می شود مشکلات روحی کودک سربسته باقی بمانند و به دلیل فشار زیادی که به کودک وارد می شود، جویدن ناخن به عنوان یک عامل کاهنده استرس عمل کند.

ناخن جویدن از چه سنی شروع می شود؟

این عادت در کودکان از سنین 2 تا 5 سالگی شروع می شود. در صورت عدم اصلاح به موقع، ممکن است این رفتار در بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. لازم به ذکر است این عادت در نوجوانی تشدید می شود.

آسیب های ناشی از جویدن ناخن

• ورود مقدار بسیار زیادی باکتری و میکروب به داخل بدن فرد
  
• التهاب پوست اطراف ناخن و ایجاد عفونت در ناحیه اطراف ناخن
  
• تبدیل ساییدن دندان ها روی همدیگر به یک عادت همیشگی و در نتیجه بروز دندان قروچه در افراد
  
• ایجاد بوی بد دهان با ورود حجم بسیار زیادی از باکتری ها به آن
  
• نا مناسب شدن شکل ظاهری انگشتان
  
• آبسه و آسیب به لثه ها
  
• خوردن مواد سمی لاک ناخن و راه یافتن مواد شیمیایی به داخل بدن و عفونت معده و دستگاه گوارش
  

روش های ترک عادت ناخن جویدن

ناخن هایتان را کوتاه کنید.
اگر ناخن ها به اندازه کافی بلند نباشند که بتوانید آن ها را بجوید، به ترک این عادت و اجتناب از عوارض لاک جلوگیری از جویدن ناخن و استفاده از آن بسیار کمک خواهید کرد.
مانیکور کنید.
صرف هزینه و گذراندن زمان در سالن های زیبایی ناخن ها را زیبا تر می کند و می تواند شما را از جویدن آن ها منصرف کند.
آدامس بجوید و یا دستکش بپوشید.
با پوشیدن دستکش، ناخن ها از دسترس فرد دور می شود به همین علت به مرورزمان در ترک این رفتار مؤثر هستند. اما در جویدن آدامس دقت و احتیاط کنید. بهتر است زمان هایی که ناراحت و عصبی و مضطرب هستید آدامس بجوید. زیرا تداوم طولانی مدت آدامس جویدن باعث پوسیدگی دندان می شود و این گونه است که برای حل مشکلی، مشکل دیگری درست می کنید.

ناخن ها را تلخ کنید.

استفاده از لاک تلخ نیز یکی از روش های تاثیرگذار در ترک ناخن جویدن به شمار می آید. البته اگر کودک شما زیر سه سال است بهتر است از سس های تند استفاده کنید. همچنین می توانید چسب زخم رنگی به دستانش بزنید.

ایجاد سیستم پاداش

تعیین جوایز و پاداش های مختلف هرچند که ساده و کوچک نیز باشند، در تشویق کودک به ترک عادت ناخن جویدن مؤثر است.
در دادن به موقع و درست پاداش ها بسیار دقت کنید؛ زیرا وعده های توخالی و به تعویق انداختن جوایز خود عاملی برای وارد شدن استرس بیشتر به کودک و ادامه جویدن ناخن محسوب می شوند.
تذکر مهم: کودک را تهدید نکنید. نگویید اگر این کار را انجام ندهی پاداش می دهم و اگر این کار را انجام بدهی تو را تنبیه و مجازات می کنم. این جملات خود به تنهایی عامل استرس برای کودک است. در عوض در مقابل جویدن ناخن در کودک مهربان و صبور باشید. کودکان این عادت را ناخودآگاه انجام می دهند. بازداشتن کودک از انجام آن با دعوا و تنبیه وضع را خراب تر می کند. هرگز او را به خاطر جویدن ناخن هایش کتک نزنید. برای رفع این مشکل قدم به قدم جلو بروید.
نکته دیگر اینکه درجمع به جای اینکه با صدای بلند به او تذکر دهید، به ارامی با نگاه و اشاره به او بفهمانید تا کسی متوجه نشود و کودک خجالت زده نشود.

به کودک خود تصویر نشان دهید.

بچه ها همیشه جذب تصاویر می شوند تا کلمات. برای ترک ناخن جویدن می توانید از روش تصویری استفاده کنید. از ناخن آسیب دیده تصویری تهیه کرده و وضعیت آن را با ناخن سالم مقایسه کنید. تصویر ناخن های سالم و زیبا یا لاک زده را به آن ها نشان دهید. می توانید زمانی که شروع به جویدن ناخن کرد یک آیینه مقابل او بگذارید تا تصویر خودش را ببیند و از انجام این عمل منصرف شود.

او را از کاری که انجام می دهد آگاه کنید.

برخی اوقات، کودکانی که ناخن های خود را می جوند حتی نمی دانند که در حال انجام این کار هستند. برای کمک به کودک در تشخیص عادت خود، هنگامی که متوجه می شوید ناخن هایش را می جود به آرامی و بدون آنکه عصبی شوید به او اطلاع دهید.
دارو درمانی
آخرین مرحله دارو درمانی است؛ دارو درمانی صرفا در موارد بسیار شدید و در کودکان بالای 7 سال که اضطراب بالایی دارند، استفاده می شود. برای ترک ناخن جویدن از داروهای ضد اضطراب مثل فلوکستین، هالوپریدول و... استفاده می شود. برای اینکه بفهمید کودک شما نیاز به دارو درمانی دارد و به چه میزان و چه داروهایی باید مصرف کند حتما باید به روانپزشک کودک مراجعه کنید.

چه زمانی باید نگران جویدن ناخن در کودک باشیم؟

ناخن جویدن اغلب یک عادت بی خطر است و بعید است نشانه یا مشکلات جدی در پی داشته باشد. بیشتر کودکان با رسیدن به سن بلوغ جویدن ناخن را ترک می کنند.

اما اگر کودک شما چنان ناخن های خود را گاز می گیرد که غالباً دچار خونریزی می شود و یا عادت او باعث آزار لثه می شود، با پزشک عمومی یا متخصص اطفال خود صحبت کنید.

یادتان نرود از بین بردن هر عادتی سخت است

ممکن است حتی خود شما عادت های عصبی داشته باشید که نمی توانید آن ها را ترک کنید، مانند قرار دادن خودکار در دهان یا چرخاندن موهایتان به دور انگشت. بنابراین با کودک خود با مهربانی و صبر رفتار کنید و احساس بدی در نتیجه ی انجام این کار به او ندهید.
اگر وقتی کودک شما در حال جویدن ناخن است از او ناراحت یا عصبانی شده اید، واکنش نشان دهید، این کار می تواند عادت به جویدن ناخن در کودک را حتی بیشتر عصبی و خودآگاه کند. یا ممکن است متوجه شود که جویدن ناخن ها راهی عالی برای جلب توجه شما است و این کار را بیشتر انجام دهد. بنابراین سعی کنید و دوباره سعی کنید و برای فرزندتان شرح دهید که افراد مختلف به تکنیک ها و راهکارهای متفاوتی پاسخ می دهند و اگر راه حل اول جواب نداد او را ترغیب کنید تا راه حل های متفاوتی را امتحان کند. و به این موضوع اشاره کنید که در حل این مشکل، هر دوی شما در یک جبهه هستید.